Volgens de richtlijnen van de NVVK duurt het tot stand brengen van een schuldregeling maximaal vier maanden (120 dagen). Toch duurt dit proces in de praktijk vaak wel twee tot drie keer zo lang. Dit komt omdat schuldhulpverleners en schuldeisers op allerlei verschillende manieren met elkaar communiceren: per brief, e-mail, via excel-sheets en middels verschillende webportalen waarop schuldhulpverleners moeten inloggen. 

Hulpverleners worden geconfronteerd met een woud aan portalen en inlogprocedures. Dit maakt de communicatie om een schuldregeling tot stand te brengen tijdrovend en inefficiënt. Tijd die de schuldhulpverlener niet kan steken in het bijstaan van zijn klanten en tijd die de schuldeiser moet wachten op het starten van de schuldregeling. De maatschappelijke kosten hiervan zijn enorm. De wens om dit proces te versnellen en de communicatie te standaardiseren is de primaire gedachte achter het Schuldenknooppunt.

Tegelijkertijd hebben ook schuldeisers te maken met een diversiteit aan communicatievormen vanuit schuldhulpverleners. Gemeenten zijn verantwoordelijk voor de uitvoering van schuldhulpverlening. Dat maakt dat elke gemeente op zijn eigen manier communiceert met schuldeisers. Daarbij heeft de ene schuldhulpverlener zijn werkproces gedigitaliseerd, de ander niet. De informatie die schuldeisers vragen of schuldhulpverleners leveren, verschillen ook vaak van elkaar. 

Bij zowel schuldhulpverleners als schuldeisers is er dus behoefte aan versnelling en optimalisering van het proces van schuldregelen. Het Schuldenknooppunt is hiervoor de oplossing.